In het seizoen 2010/2011 kwam Drenthina voor het eerst in lange tijd weer kijken in de eerste klasse. Na een aantal seizoen in de derde klasse te hebben gespeeld waren er in de afgelopen 2 jaar dat de nieuwe trainer Gerrie Benes er was 2 keer gepromoveerd. De eerste keer speelde ik nog in de A-jeugd en mocht ik in de kampioenswedstrijd voor het eerst met de eerste selectie mee en invallen. De 2de keer was ik er wel het hele seizoen bij en hebben we, omdat er een versoepelde promotieregeling was met een 3de plek in de competitie wel promotie af kunnen dwingen naar de 1ste klasse. Dit was al weer 8 jaar geleden en daarom best wel bijzonder. De clubs waar we tegen moesten voetballen had ik altijd wel van gehoord maar nu moest je er ook nog tegen gaan voetballen. We moesten er hard voor knokken om er in te blijven want alle teams die er in zaten waren sterk, hadden veel kwaliteit en speelden al jaren op 1ste klasse niveau.
Het seizoen begon nog goed met een paar wedstrijden waarin we punten pakten. Daarna kwam er een beetje de klad in en hebben we een paar wedstrijden op rij dik verloren. Op een gegeven moment stonden we in de degradatiezone en moesten we op het laatst nog vechten om in de 1ste klasse te blijven. Omdat we er vol voor moesten gaan pakten we in de laatste paar wedstrijden en speelden we ons uit de degradatiezone maar kwamen we ineens in aanmerking om voor promotie naar de hoofdklasse te spelen. Ondanks dat we de laatste wedstrijd verloren van kampioen Urk moesten we toch mee doen aan de nacompetitie. We werden gekoppeld aan SDVB uit Barneveld die ook uit de 1ste klasse kwam en Oranje Nassau uit Groningen die uit de Hoofdklasse kwam. We hoopten dat we mee kon doen in de competitie waarbij je tegen beide tegenstanders uit en thuis moest spelen.
De eerste wedstrijd speelden we in Barneveld. Sander van der Streek, die nu bij FC Utrecht speelt was daar toen linksbuiten. Ook moesten we tegen Alfred Schreuder (assistent-trainer van Ajax) spelen en was zijn broer(Dick) trainer. Oud prof Dick Kooiman was aanvoerder en speelde centraal op het middenveld. We dachten dat zulke spelers wel even rustig aan zouden doen maar daar kwamen we wel achter. Op een ontzettend warme dag moesten we op kunstgras spelen en daar waren wij niet aan gewend. Niet dat het de reden was van ons 4-0 verlies. Maar dat weet ik er nog wel van. We begonnen nog wel redelijk maar kwamen niet echt tot hele grote kansen. Wij waren voornamelijk aan het verdedigen en dat ging heel lang goed. Maat toen eenmaal de eerste goal in het netje lag ging het snel en stopte de teller gelukkig bij de 4. We wisten gelijk waar we de andere 3 wedstrijden aan toe waren en konden onze borst nat gaan maken.
In de volgende wedstrijd konden we het opnemen tegen Oranje Nassau. Op ons sportpark wisten we wat we konden verwachten aan tegenstand en dus waren we van plan om onze huid duur te gaan verkopen. Dat lukte tegen deze tegenstander een stuk beter en hielden het een half uur lang goed vol. Daarna kregen we de 1-0 tegen en dit bleef tot de 84ste minuut op het scorebord staan. We probeerden van alles om een doelpunt te maken omdat dit onze enigste kans was om nog door te gaan. Helaas kregen we de deksel op onze neus en viel de 0-2. We waren uitgeschakeld maar moesten nog wel 2 wedstrijden voetballen. Een erg vervelend uitgangspunt omdat je het eigenlijk nooit goed kan doen. Als je de andere 2 wedstrijden wint heb je er geen zak aan omdat je toch niet door kan gaan en mensen gaan zeggen dat je beter vanaf het begin hebt kunnen winnen. Als je verliest dan zeggen ze dat je het hebt laten lopen en dat je geen inzet meer hebt gedaan.
De wedstrijd thuis tegen Barneveld was de eerste wedstrijd waarin we konden laten zien dat we niet voor Jan met de korte achternaam op het veld stonden. Op een doordeweekse dag kwamen ze langs in Emmen en dachten waarschijnlijk weer 3 punten mee te nemen naar huis. Dit is ze uiteindelijk ook gelukt alleen ging het op een iets andere manier dan in Barneveld. Ze kwamen op 0-1 maar wij maakten daarna de gelijkmaker. In de 2de helft scoorden ze weer een keer maar maakten we ook weer gelijk Daarna was het verzet gebroken en scoorde SDVB weer 2 keer waaronder een mooie goal van Alfred Schreuder. We maakten nog de 4-3 en gingen nog op zoek naar de gelijkmaker. Het zat er voor ons helaas niet meer in en hadden we alleen nog de wedstrijd tegen Oranje Nassau. Doordat we een aantal kaarten kregen raakten we voor die wedstrijd wat mensen kwijt waardoor we met een half ander elftal de laatste wedstrijd moesten spelen tegen een team wat veel moest gaan scoren.
In Barneveld werd heel erg uitgekeken naar deze wedstrijd. Er was een live video verbinding met de kantine van SDVB waar mensen bij elkaar waren gekomen om de wedstrijd te kijken. Er stond promotie op het spel dus was er spanning. De avond voor de wedstrijd hadden een paar jongens uit het team (waaronder ik) een bruiloft gehad. Het hielp allemaal niet mee om een goede prestatie neer te zetten maar toch begonnen we goed. We kregen aan het begin van de wedstrijd een penalty alleen werd deze jammerlijk gemist. Daarna viel na een half uur spelen de 1-0 en even later ook de 2-0 na een eigen doelpunt van mij. ON moest nog 2 keer scoren in de 2de helft om in de hoofdklasse te blijven. Het lukte ze uiteindelijk 3 keer en wij scoorden nog 1 keer tegen. De puf was er aan het einde van de wedstrijd helemaal uit. Het was een lang en zwaar seizoen geweest waarin we aan het begin van het seizoen aan het vechten waren tegen degradatie en uiteindelijk zomaar met heel veel geluk in de hoofdklasse hadden kunnen spelen. Het mocht niet zo zijn maar toch was het mooi om mee te maken. Drenthina in de hoofdklasse, het zou wat zijn geweest.
