Megavalanche 2018: Een teleurstellend einde

Megavalanche 2018: Een teleurstellend einde

Ik had afgelopen woensdag nog verteld over mijn valpartij en gezegd dat ik de volgende dag ging kijken hoe ik op mijn fiets zou zitten maar dat is ook het enige wat ik kon, zitten. Toen ik donderdag wakker werd, voelde ik mij al niet helemaal top en toen ik na het eten op de fiets ging zitten had ik al het gevoel dat dit niet helemaal mijn dag ging worden. Als ik mijn trappers rond deed, had ik last van mijn heup, wanneer ik door hobbels of kuilen ging had ik last van mijn schouder en scheenbeen. Wanneer je dan op de fiets zit heb je er niet zo heel veel plezier meer aan om lekker naar beneden te knallen van de berg af. Daarom heb ik maar besloten om niet mee te doen met de kwalificatie en op vrijdagmiddag weer mooi terug naar huis te knallen.

Het is ontzettend balen maar ik denk wel een verstandige beslissing. Ik moet het toch nog niet echt hebben van mijn techniek dus moet ik een beetje lef hebben om van de berg af te gaan. Het was heel raar dat na mijn val ik op eens alle kanten op gleed met mijn fiets. Terwijl het daarvoor zo lekker ging. Ik heb donderdag nog een paar downhill routes gepakt maar kreeg geen enkele keer het lekkere gevoel te pakken waarna ik het wel mooi vond geweest. We gaan het volgend jaar gewoon weer opnieuw proberen en dan hopelijk met een betere voorbereiding. Die van vorig jaar was lichamelijk beter die van dit jaar qua fietsen misschien beter, die 2 samenvoegen zou volgend jaar tot een fatsoenlijke prestatie kunnen leiden. Eerst maar eens op naar de volgende mountainbike wedstrijd.

Als ik zo thuis de filmpjes zie die voorbij komen van de Megavalanche baal ik er van dat ik niet naar beneden ben gegaan. Hoe ze van de piste af knallen is iets wat ik graag had willen doen. Ik heb volgend jaar meer tijd om voor te bereiden op deze tocht. Meer dagen Winterberg, Willingen of de Ardennen. Een keer een weekend in een enduro achtig terrein een paar moeilijke routes doen waar je wat meer techniek voor nodig bent. Ik weet dat ik op de Alp d’Huez naar beneden kan komen alleen ben ik wat meer vertrouwen nodig om dat ook snel te gaan doen. Ik weet waar ik mij zelf kan verbeteren en waar ik het lastig heb om beneden te komen. Vooral onbekend terrein moet ik proberen hard te gaan fietsen en wanneer ik weer naar de Alp d’Huez ga moet ik gelijk deze lastige stukken meer gaan oefenen.

Jammer genoeg zit de Megavalanche er dus weer op voor dit jaar. Het volgende evenement waar ik me voor in heb geschreven is de Veldslag om Norg. Dit is even andere koek en meer een conditionele tocht van 100 kilometer lang. Ook hier zal ik proberen om jullie een beetje mee te nemen in de voorbereiding hier op. Ondertussen heb ik een paar hardloopwedstrijden in gedachten maar dat zien jullie vanzelf dan wel voorbij komen. Eerst maar eens zorgen dat ik goed op mijn fiets kan gaan zitten tijdens het mountainbiken. Dit zal misschien nog wel een weekje duren. Tot die tijd een beetje herstellen en een beetje blijven bewegen tot dat ik nergens last van heb en weer volle bak kan gaan.

Volg:
Delen:

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.