De eindstreep is gehaald. Met een tijd van 9.32.06 was dat ruim onder de doelstelling van 10 uur. Maar wat een dag was dit. Ik moest al vroeg uit bed om de fiets op de auto te zetten en richting Roden te gaan voor de start. Om 5 uur kwamen we aan en dat was ruim op tijd. Ik kon mijn nummer ophalen in de grote tent en daarna nog even de lampen en GoPro op mijn fiets zetten. Daarna even de tas voor de verzorgingspost op 127 kilometer inleveren en op naar de start. Hier sta je net als bij een hardloopwedstrijd ingedeeld in vakken. Alles was goed voor elkaar en verliep rustig. Ik was er klaar voor en had er zin in.
km 1-50
De eerste 50 kilometer ging het lekker. Het eerste stuk na de start rij je met elkaar op. Dit ging erg mooi en het gaat mooi snel als je samen fietst. Je zag al een paar mensen die een lekke band aan het vervangen waren en dan hoop je dat je zelf zulke dingen bespaard blijven. Op een gegeven moment ga je het bos in en dan heb je het gevoel dat het echt gaat beginnen. De lampen deden het goed alleen ben je ze niet echt nodig omdat anderen ze ook aan hebben staan. Zolang het donker is fiets je eigenlijk nooit alleen en ben je altijd wel in een lijn aan het fietsen. Ook fiets je nog niet echt over smalle mountainbike paden waardoor het niet echt lastig word in het donker. De eerste stop is in de schaapskooi op het Balloërveld. Dit is leuk neergezet en grappig om doorheen te fietsen. Even snel wat pakken en drinken en weer door.
km 50-100
Dit was een mooi stukje. Er was een groot gedeelte over een mountainbike route en deze was lekker snel en technisch. Veel op en af. En veel draaien en keren. Zulke stukken gaan bij mij altijd zo voorbij en vind ik erg leuk om te doen. In dit stuk waren 2 verzorgingsposten en ook hier was de boel weer goed voor elkaar. Enige nadeel is soms dat mensen eten en drinken pakken en dan lekker blijven staan in plaats van even door te fietsen en dan aan een zijkant te gaan eten en drinken. Op een gegeven moment toen we in de buurt van de 100 kilometer kwamen voelde ik al wel dat het pittig ging worden. De beentjes liepen aardig vol en we moesten een paar keer afstappen wat niet echt van harte ging. En dan ben je nog maar op de helft dacht ik. Maar gewoon door blijven trappen proberen in een groepje te komen en daar lekker mee te trappen.
km 100-150
Dit was voor mijn gevoel een lang stuk. Ik kwam een paar keer alleen te zitten en dan kom je niet echt meer vooruit. Op de technische stukjes is dit wel fijn maar als je op lange paden en in het open veld komt te zitten dan heb je het gevoel dat je stil staat. Op 127 kilometer had ik mijn verzorgingstas staan met kleren en nog wat extra eten erin. Deze heb ik laten staan en ben door gefietst. Ik had nog eten in mijn tas zitten en ook had ik het in mijn kleren niet koud. Ik had alles nog droog. Een beetje koude voeten maar het was geen garantie dat als ik me zou omkleden dat het dan beter zou worden. Dus niet nadenken en trappen. De beentjes begonnen steeds zwaarder te worden. Maar door de leuke route denk je daar niet zo over na en ben je vooral gefocust om niet te vallen.
km 150-200
Vanaf Appelscha is het aftellen. Hier zat ik op een gegeven moment alleen op het Fochteloërveen. Dit is een grote vlakte waar geen beschutting is en waar je best lang overheen moet fietsen. Daar had ik het gevoel dat ik niet meer vooruit kwam. Op een gegeven moment komen er dan mensen voorbij waar je dan probeert aan te haken en een beetje uit de wind kunt fietsen. Dit lukte en uiteindelijk kwam ik samen met een ander te fietsen waarna we met z’n tweeën naar de finish zijn gefietst. Wanneer je het bordje met 25 kilometer tegen komt dan ben je opgelucht. Nog maar eventjes. Nog 20, nog 15. Nog een korte stop in Norg en dan de laatste 15 op naar de finish. De laatste 25 kilometer zijn er nog een paar stroken waar alleen maar modder ligt. Dit is wel zwaar om doorheen te fietsen en je zit constant te proberen het juiste pad te vinden. Je weet dat je er bijna bent dus kan dit er ook nog wel bij.
Finish
Toen ik bij de finish kwam, dacht ik wel even van: eindelijk, ik ben er. Mijn doelstelling om binnen de 10 uur te fietsen heb ik ruim gehaald met 9.32.06. Daar ben ik erg blij mee. Om mij heen zag ik best wel vaak mensen banden verwisselen maar ik ben blij dat ik niks met de fiets gehad heb. Ik ben een paar keer onderuit gegaan in het zand en één keer behoorlijk hard tegen een houten biels. Dit was een blokkade waar je even moest remmen maar ik dacht er wel tussen door te kunnen waardoor ik met mijn stuur bleef haken en over de kop vloog. Door de adrenaline heb ik denk ik door kunnen fietsen want ik heb er nu, een dag later best wel last van. Ook de spiertjes voel ik wel maar dat had ik erger verwacht.
Of ik volgend jaar weer mee ga doen bekijk ik nog even. Ik moet er nu nog even niet aan denken. Maar het was super mooi om mee te maken en te doen! Nu op zoek naar de volgende uitdaging.
