Deze week helaas geen wedstrijd voor mij. Ik zit met de schoonfamilie op Gran Canaria en kon dus niet mee doen in de wedstrijd tegen Nieuwleusen. Even een weekje vakantie is natuurlijk lekker maar het is ook wel vervelend om niet mee te doen met je team. Gelukkig is het ze ook zonder mij gelukt om te winnen. De wedstrijd is geëindigd met een 3-1 overwinning waardoor we nu op een 4de plek staan in de competitie. Na een stroef begin hebben we nu wel redelijk de draad te pakken en hebben we al een mooi aantal punten te pakken. De volgende wedstrijd spelen we tegen 2 teams die boven ons staan dus dat zijn wedstrijden waar je echt kunt laten zien of je bovenin kan blijven meedraaien. Maar waar moet ik nu een leuk verhaaltje over schrijven vroeg ik mij af.
Een paar herinneringen uit mijn nog jonge voetbalcarrière zijn misschien wel leuk om te delen op het moment dat er geen wedstrijdverslagje in zit. Daarom deze keer het jongste hoogtepunt: Promotie naar de 1ste klasse in 2016. Ik heb er in het stukje de stadsderby al in het klein over geschreven maar ik kan er wel een apart stukje aan wijden. In het seizoen 2015/2016 speelden we aan het eind om promotie naar de 1ste klasse. Voor de winterstop hadden we wat puntjes bij elkaar gesprokkeld en na de winterstop begon het ineens te draaien en stonden we aan het eind van het seizoen zomaar voor promotie te voetballen. Een jaar eerder waren we ook al zo ver gekomen maar werden we al in de eerste ronde van de nacompetitie er kansloos uitgeknikkerd door VEV’67 uit Leek. Met dikke uitslagen verloren we en hadden we door dat er een klasse hoger voor ons niks te zoeken was.
Het seizoen erop waren we weer een jaartje ouder en een jaartje beter. We begonnen met wedstrijden tegen Broekster Boys uit Damwoude. Een ploeg van hetzelfde niveau maar dan in een andere competitie. De eerste wedstrijd speelden we uit en hadden we geluk dat we scoorden uit een counter. Broekster Boys was de beter voetballende ploeg en we waren alleen maar aan het tegenhouden. Dit lukte ons erg goed en door een counter goal namen we een 1-0 overwinning mee naar huis. Broekster Boys had vertrouwen in de 2de wedstrijd aangezien zei in de 1ste wedstrijd de betere ploeg waren. Maar zoals we in Damwoude speelde hebben we op ons eigen sportpark niet gespeeld. We zaten er vanaf het begin kort op en lieten ze dit keer geen enkele ruimte tot voetballen. Een wedstrijd waarin de spelers van de tegenstander op een gegeven moment nogal gefrustreerd raakten omdat het bij hun niet lukte. We speelden ze van de mat en wonnen met 3-1 en gingen door naar de volgende ronde.
Hier kwamen we stadsgenoot DZOH tegen die in de eerste klasse speelde dat seizoen en probeerde daar via de nacompetitie in te blijven. Doordat het veel in de regio op het nieuws kwam(krant, televisie, internet) werd er veel publiek verwacht bij de 2 wedstrijden. De eerste was op ons eigen sportpark aan de Oude Ros(winkelerweg). We begonnen goed en fel aan de wedstrijd en dwongen in het begin meteen een doelpunt af. Ik werd diep gestuurd kreeg de bal niet onder controle maar de bal werd door de verdedigers slecht weg gewerkt. Hierna kon ik hem weer oppikken en de bal meenemen de 16 in, waar ik werd gevloerd. Onze penaltynemer ging achter de bal staan en stuurde de keeper de verkeerde hoek in, 1-0. Hierna kwamen weer op gelijke stand na een corner. Ik stond slecht te verdedigen en mijn directe tegenstander schoot de bal in het netje. Bij een 1-1 ruststand gingen we de kleedkamer in voor verkoeling.
De 2de helft gebeurde er vrij weinig totdat ik uit een ingooi de bal kreeg aan de rechterkant en hem voorgaf. Onze spits knikte de bal binnen. Dit was de eindstand en hiermee gingen we met vertrouwen de 2de wedstrijd tegemoet. In de kranten werd de wedstrijd uitvoerig besproken en omdat ik, in tegenstelling tot de rest van het seizoen goed speelde, werd er een stukje in geschreven waarom ik nogal moest lachen. Ik werd helemaal opgehemeld terwijl ik de rest van het seizoen niet zo goed liep te voetballen. Grappig hoe zoiets dan kan gaan. Ook de televisie was er bij en er werd al weer voorbeschouwd op de wedstrijd van de vrijdag er op omdat er op de zaterdag een festival was in Emmen. In de voorbereiding op deze wedstrijd hebben we heel rustig getraind en hebben we relaxed naar de wedstrijd toe geleefd.
Die vrijdag was het zo ver. Een bespreking bij de trainer thuis waarna we vertrokken richting het sportpark in de Rietlanden. Hier aan gekomen was de boel versierd en waren er allerlei dingen bij gehaald om het een hele belangrijke wedstrijd te laten doen lijken. Hier kan ik altijd wel om lachen omdat ik me altijd bedenk op wat voor niveau we eigenlijk spelen. Het stelt eigenlijk niks voor en toch waren zo’n 1500 man aanwezig om ons eens even goed te bekijken. Ik was in in ieder geval blij dat het bij ons op het sportpark niet zo’n poppenkast was. Maar goed dat moeten ze daar ook zelf weten. We begonnen vol vertrouwen aan de wedstrijd. En ik had er zin in.
We kwamen ook hier weer met de bedoeling om te winnen en de 3 punten en dus promotie mee te nemen naar de andere kant van Emmen. We begonnen een beetje afwachtend aan de wedstrijd, wel geconcentreerd maar DZOH wou natuurlijk ook winnen en probeerden ons onder druk te zetten. Dit lukte redelijk en we kregen een paar kansjes tegen maar kwamen er zelf ook een paar keer gevaarlijk uit. Bij een tegenaanval werd ik aan de linkerkant weggestuurd en dribbelde ik richting de achterlijn, kapte een man uit, ging naar binnen toe en legde de bal opzij voor een inlopende aanvaller die de bal er moeiteloos in schoot. 1-0 en we waren goed op weg om te promoveren. Tot aan de rust ging het verder prima en gebeurde er niks meer. Ook na de rust ging het goed en kwamen we aan beide kanten tot kansen. Richting de 90ste minuut kwam DZOH er nog een keer door heen en scoorden ze een goal. De 1-1 was gevallen en ik zat er al behoorlijk doorheen en kon met de benen die ik had echt niet nog een keer de verlenging gaan spelen van 2 keer een kwartier.
Maar gelukkig duurde het niet heel lang meer tot het verlossende eindsignaal. De promotie naar de 1ste klasse was een feit en wat is er nou mooier om het te doen in een stadsderby. Ik ben wel vaker gepromoveerd met het eerste elftal maar deze was toch meer speciaal. We hadden het gedaan met allemaal jongens die van Drenthina waren en dat was in de andere gevallen toch wel net wat anders. Ook dat je een van de oudste van het team bent maakt het meer speciaal omdat je het gevoel hebt dat je hier meer bij betrokken bent geweest en meer van belang. Ik was wel blij dat de wedstrijd er op zat en ook dat het seizoen voorbij was. Ik was helemaal aan flarden maar kon nog wel een klein feestje vieren in het clubhuis. Dat je daar naar binnen loopt, het helemaal vol zit en sommige mensen tranen over de wangen hebben lopen vergeet je niet zo snel weer. Dat we het seizoen in de 1ste klasse er achter kwamen dat we daar (nog) niks te zoeken hadden deed daar niks aan af.
